“In mijn virtuele leven geef ik mijn dromen op om virtueel een virtueel leven te schrijven voor een
virtueel anders iemand die misschien wel en misschien niet virtueel is?
Zo meta. Is dat de millennialversie van een straf van Zeus? Omdat ik in het zesde middelbaar 12,5%
had op mijn mondeling examen Grieks? Omdat ik een te metamoderne voorstelling aan het opvoeren
ben? Omdat ik het al te vaak over mezelf heb? Is in een virtuele werkelijkheid ad infinitum virtuele
virtuele werkelijkheden voor iemand anders schrijven mijn sisyfusarbeid?
Sisyfus, je weet wel, die man die altijd een megazwaar rotsblok een steile berg moet opduwen, en
wanneer hij eindelijk de top bereikt heeft, rolt de rots weer naar beneden, waarop hij opnieuw moet
beginnen.
Is de millennialversie van sisyfusarbeid mijn lot?
Oh, fuck. Waarom haat die schrijver mij?
Waarom haat jij mij? Gek? Omdat ik meer talent heb dan jij?
Het spijt me. Het spijt me wat ik heb gedaan, het is onvergeeflijk, maar, alstublieft: geef mij succes,
maak mij beroemd, gerespecteerd, geef mij de leukste vrienden, geef mij de knapste minnaressen,
geef mij wat ik maar wil.
Of wacht: maak mij gelukkig. Alstublieft. Maak mij gelukkig.
Sorry, ik weet het niet meer. Zijn jullie echt? Zijn jullie zeker dat jullie echt zijn? Alles is toeval? Niets
is voorbestemd of gescript?
Oké.
Oké.”
synopsis
1973. De Amerikaanse filosoof Gilbert Harman poneert in zijn boek Thought de mogelijkheid dat iemand niet meer is dan een geïsoleerd brein dat met een computer verbonden is. Die hypothese is een geüpdatete versie van eerdere gedachte-experimenten van Plato en René Descartes.
2001. Bijna vijf jaar na het schaap Dolly wordt uit een artificiële baarmoeder de allereerste gekloonde en genetisch gemodificeerde mens geboren. Alles gebeurt in het grootste geheim. Louter enkele wetenschappers en de ouders van het twaalfjarige kind dat als sjabloon fungeerde voor de designerbaby, zijn op de hoogte.
2018. In de Verenigde Staten slagen onderzoekers erin om de hersenen van enkele onthoofde varkens voor 36 uur – zonder lichaam – in leven te houden.
2019. Op de dag van zijn achttiende verjaardag wordt Yeronimus Van Puymbroeck ervan op de hoogte gebracht dat hij de eerste designerbaby is.
Don’t believe the hyperconscious mind is een theatervoorstelling over ethiek, zingeving, existentiële angst en de uniformiteit van perfectie. Wat zijn de gevolgen van het menselijk streven naar eeuwige vooruitgang? Waarom worden we krankzinnig als we te lang stilstaan bij de nietigheid van het bestaan? Is het verkieselijk om op een dag zonder lichaam verder te leven in een virtuele werkelijkheid? Waarom negeren we de paradox in ons gedeelde verlangen om allemaal uniek te zijn? En vooral: wat is perfectie?