Je moet al een poos naar het toilet, maar je krijgt de kans niet. Aza zit naast jou, aan de binnenkant van het gangpad. Het is onmogelijk om haar te passeren zonder dat je haar wekt. Daarom heb je een hekel aan vliegtuigen.
Je beslist om een techniek uit de tijd van mindfulness toe te passen: vriendelijke aanvaarding van de werkelijkheid. Je moet je dus op iets anders focussen. Op De Analoge Krant bijvoorbeeld.
Je leest het hoofdartikel. Gisteren vond in Londen de viering plaats van de 108e verjaardag van Queen Elizabeth II. Iedereen tekende present, behalve Prince Charles (85). Volgens geruchten zou die recent met een zenuwinzinking zijn opgenomen in een psychiatrisch centrum. Die man is vast bij wat mindfulness gebaat, denk je.
In de Britse pers is ophef ontstaan over de te kortgerokte Meghan Markle. ‘This vanity is out of this world’, kopt The Sun. In een opiniestuk schrijft Brigitte Bafoort dat de hertogin van Sussex lak heeft aan elke vorm van protocol.
Lak.
Het daagt je. Je vloekt luid, hardop. Aza is wakker.
“Wat is er, Yannick?”
“Ik heb geen haarlak mee. O nee. Ik wil geen plat haar op reis. Verkopen ze lak in de luchthaven?”
“Weet ik veel. IJdeltuit.”
Je herinnert je een oude zegswijze: een geluk bij een ongeluk.
“Mag ik passeren? Ik moet naar het toilet.”
“Ladies and gentleman. We are approaching Clavius airport. Please remain seated. Fasten your seatbelts and make sure all carry-on luggage is stowed in the overhead compartment. Local time is complicated, but the temperature in the Dome Resort is a pleasant 26.5°C. Thank you for flying with us and enjoy your stay on the Moon.”
Je blijft zitten, gespt jezelf vast en aanvaardt de werkelijkheid onvriendelijk.
